به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ 22 سال منتظر مانده بود و حالا دیگر دیدگانش سویی نداشت تا ببیند نور چشمش برگشته است؛ فرزندش درست زمانی برمیگردد که دیگر پدرش نیز زنده نیست و با چشمانی باز و چشم به راه از دنیا می رود.  

«چشمان مادر خوش آمدی، مادر ۲۲ سال چشم انتظارت بودم، چشمانم رفتند، آقات رفت، خواهرت رفت؛ اما جنازتو ندیدن! من هم ندیدم! دعا کن، یا بهم صبر بده یا منو ببر پهلوی خودت! مامانم هر کاری برات کردم حلال حلال. ای نور چشمانم به تو افتخار می کنم که از وطن و میهنت دفاع کردی. مادر آرزو داشتم تو برایم فاتحه بخوانی وحالا این من هستم که برای تو فاتحه می‌خوانم. کمرم شکست مادر» اینها سخنان مادر شهید حاج علی هاشمی است زمانی که بعد از سالها چشم انتظاری و وقتی که دیگر سوی چشمانش بر اثر گریه فراغ از دست رفته، پیکر عزیزدردانه‌اش برمی گردد.

شهید علی هاشمی فرمانده ای عرب زبان از خطه اهواز بود. در زمانی که فرماندهی قرارگاه سری نصرت را به او سپرده بودند، ۲۶ سال بیشتر نداشت. جوان بود و جان مادرش؛ اما کسی که علی را همراهی میکرد تا برای دفاع از وطنش بجنگد مادرش بود؛ یعنی حاجیه خانم زکیه اهوازیان.

درست در جایی از تاریخ ایستاده ایم که شاید کمتر معنای ایثار، عشق و جوانمردی را درک کنیم. اما درست در لحظاتی که از این معانی ناامید می شویم خداوند نشانه هایی سر راهمان قرار می دهد که بتوان دوباره درک کرد که انتظار توامان با عشق چیست و ایثار و فرهنگی که به آن منجر می شود از کجا نشات می گیرد؛ مادر و به ویژه مادران شهدا این نقش سازنده را بر عهده دارند. 

جنس مادران شهدا از جنس مادران کربلا است که با خون خود توانستند همیشه ظلم را عریان کنند. خیلی از آنان افرادی هستند که دلدادگی شان از دریچه دوربین ها مخفی مانده است. به قول مقام معظم رهبری که می فرمایند: «مادر، مادر دو شهید، مادر سه شهید، مادر چهار شهید؛ شوخی نیست اینها به زبان آسان می آید. بچه انسان سرما می خورد، دوتا سرفه می کند، چقدر نگران می شویم؟ اگر این مادرها آن وقتی که جنازه بچه هاشان می آمد، یا حتی نمی آمد، آه و ناله می کردند، گله می کردند، یقه چاک می زدند، اعتراض به امام و اعتراض به جنگ می کردند، مطمئنا جنگ در همان سالهای اول و در همان مراحل اول زمینگیر می شد. نقش مادران شهدا این است.» 

در حقیقت می توان گفت مادران شهدا دلی مانند دریا دارند که حتی زمین نیز در برابر بار غم آنها کمر خم می کند. آنها جلوه بی بدیل آیه «و تواصوا بالصبر» هستند. آنانی که  همیشه فرزندانی تربیت کرده اند که به کمک حسین زمانه خود بشتابند و هرگز گله ای نکرده بلکه راهگشای فرزندان شهید خود نیز بوده اند. آری این سخن راست است که گفته اند از دامن زن مرد به معراج می رود.